Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

dē-rĭpĭo (-rupio), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to tear off, tear away, snatch away, remove violently; to pull down (class., esp. freq. in poets).

  1. I. Lit. constr., with abl. with or without a prep., or rarely with dat.: aliquem de ara, Plaut. Rud. 3, 6, 2; so with de, id. ib. 3, 5, 5; id. Men. 5, 2, 117; Tib. 1, 2, 82 al.; with ab, Plaut. Rud. 3, 3, 10: vestem a pectore, Ov. M. 9, 637: ferrum a latere, Tac. A. 1, 35; with ex: velamina ex humeris, id. ib. 6, 567; cf.: aurum matronis, Plaut. Aul. 4, 10, 18: pellem leoni, Ov. M. 3, 52: pignus lacertis, Hor. Od. 1, 9, 23; 4, 15, 7: amphoram horreo, id. ib. 3, 28, 7: qualos fumosis tectis, Verg. G. 2, 242: lunam caelo, Hor. Epod. 5, 46 et saep.: ensem vaginā, Ov. M. 10, 475: ramos arbore, id. ib. 11, 29: tunicam, id. Am. 1, 5, 13: derepta acus, id. ib. 1, 14, 18: arma templis, Sil. 10, 600: ore frena, id. 10, 319: plaustro derepta nurus, Val. Fl. 2, 160; Tac. A. 1, 20; 2, 45 et saep.
    Absol.: facinus indignum, erum meum hic luci derupier in via, Plaut. Men. 5, 7, 17.
    Prov.: e caelo deripit ille deos, of outrageous impiety, Tib. 1, 10, 60.
  2. II. Trop.: quantum de mea auctoritate deripuisset, Cic. Sull. 1, 2.
    Note: In MSS. and edd. often confounded with diripio q. v.

dē-rŭpĭo, v. deripio.

dē-ruptus, a, um, Part. [derumpo, not in use], broken; hence, like abruptus, of localities, precipitous, steep (not before Lucret.): dextra pars (maceriae) in aliquantum altitudinis, Liv. 42, 15; so, saxa, Lucr. 6, 539: ripae, Liv. 37, 39: angustiae (with praecipites), id. 21, 33: collis (with arduus), Tac. A. 2, 80: spatia terrae (with prona), Gell. 7, 2, 11.
Comp.: in deruptiorem tumulum, Liv. 38, 2.
Sup. and adv. appear not to occur.

      1. b. In plur. subst., dērupta, ōrum, n., precipices: in derupta praecipitati, Liv. 38, 2 fin.: per derupta et avia, Tac. A. 4, 45; 6, 21.